w konstruktywistycznie i systemowo zorientowanej teorii komunikacji – jaką jest teoria drugiej rzeczywistości – konieczne jest także ujmowanie i uwzględnianie przestrzeni oraz czasu jako wielkości kulturowych, gdyż nie mamy oczywiście w systemie do czynienia z czasoprzestrzenią fizyczną. ponadto obydwie wielkości, komunikacyjna przestrzeń i komunikacyjny czas, nie mogą być widziane jako elementy izolowane, lecz, podobnie jak ich fizyczne odpowiedniki, jako jednostki sprzężone. z jednej strony zatem naszkicować musimy rozumienie czasu i przestrzeni w fizyce, a z drugiej po pierwsze uwzględnić korelację obydwu wielkości fizycznych z systemem biologicznym, społecznym i komunikacyjnym, oraz po drugie dokonać rozróżnienia między manifestacjami fizycznymi a komunikacyjnymi.